Είναι να γελάει κανείς...

Είναι να γελάει κανείς με όλα αυτά τα καμώματα των δεσποτάδων μας.

Να γελάει όχι από χαρά για το κατάντημα της "εκκλησίας", αλλά διότι έχουν οι ίδιοι γίνει τόσο κωμικοί που δεν μπορεί ο άλλος, όσο σοβαρός και αν είναι, να κρατηθεί.

Γελάμε καμιά φορά και από αντίδραση, μέσα στη μεγάλη μας θλίψη. Για να μη μας πάρει η κάτω βόλτα και οδηγηθούμε σε υπέρμετρη θλίψη, και τα μουντζώσουμε όλα και σηκωθούμε να φύγουμε μακριά από όλους αυτούς και από όλα αυτά!